اختلال کم توجهی
ناتوانی در انجام کارها به صورت صحیح به علت عدم توجه دقیق به جزییات، مشکل حفظ تمرکز در حین سخنرانی، مکالمات و مطالعه طولانی. وقتی به صورت مستقیم با افراد مبتلا به این اختلال صحبت می‌شود به نظر می‌رسد که حواس آنها جای دیگری است. می‌توانند کارها را شروع کنند اما به سرعت تمرکز خود را از دست داده و کار را نیمه کار رها می‌کنند. مشکل در نگهداری منظم وسایل شخصی؛ بی‌نظمی در کارها و مدیریت زمانی ضعیف وجود داشته، از کارهایی مانند تکالیف مدرسه، تکمیل فرم‌ها یا خواندن مقالات طولانی دوری می‌کنند. این افراد فراموشکار بوده لوازم مدرسه و وسایل شخصی خود را گم می‌کنند. با کوچک‌ترین محرک خارجی حواسشان پرت می‌شود.
بیش‌فعالی
وول خوردن روی صندلی، ور رفتن با دست و پا و تکان دادن آنها، ناتوانی در ثابت ماندن در یکجا. زمانی که لازم است سر جای خود بنشینند نمی‌توانند و به صورت مداوم صندلی خود را ترک می‌کنند، بی‌سر و صدا بازی نمی‌کنند و از در و دیوار بالا می‌روند. پرحرف بوده، معمولا جمله دیگران را تکمیل کرده و ما بین حرف سایرین می‌پرند. ممکن است از وسایل دیگران بدون اجازه استفاده نماید. قادر به انتظار کشیدن و در نوبت ماندن نیستند.
در اختلال ADHD شکل‌های ذیل مشاهده می‌شود.
•مرکب: در عرض مدت شش ماه، فرد مبتلا به این اختلال هم علائم کم‌توجهی را داشته و هم علائم بیش‌فعالی
•عمدتا با تظاهرات بی‌توجهی: در عرض مدت شش ماه فقط علائم کم‌توجهی را داشته باشند.
•عمدتا با تظاهرات بیش‌فعالی: در عرض شش ماه فقط علائم بیش‌فعالی را داشته باشند.
تفاوت‌ها
با توجه به آنچه در مورد بیش‌فعالی و کم‌توجهی بیان شد، در زمانی که اختلال فقط کم‌توجهی است ما انتظار فعالیت جسمی بیش از حد از فرد مبتلا به این اختلال را نداریم. فرد مبتلا به این اختلال ممکن است در شرایطی که آرام روی صندلی خود نشسته است توجهی به اطراف خود نداشته باشد. این افراد، وقتی که با فردی صحبت می‌کنند قادر به اتمام مکالمه نیستند چون با کوچک‌ترین محرک محیطی ممکن است حواسشان پرت شود و رشته کلام را از دست بدهند.
در زمانی که اختلال فقط بیش‌فعالی است ما انتظار حواس پرتی را نداریم و ممکن است حتی در شرایطی که از در و دیوار بالا می‌رود توجهش به اطراف خود باشد، وقتی که با فردی صحبت می‌کنند حواس آنان از صحبت با فرد مقابل پرت نمی‌شود ولی نمی‌توانند صبر کنند تا خود او جمله‌اش را تمام و مکالمه‌اش را به پایان ببرد.
در حالت مرکب، فرد مبتلا به این اختلال مجموعه‌ای از علائم بیش‌فعالی و کم‌توجهی را دارد و اختلال ADHD معمولا به این گروه گفته می‌شود. کودک مبتلا به این اختلال علاوه بر این که از در و دیوار بالا می‌رود توجهی به محیط اطراف خود ندارند. بین حرف سایرین می‌پرند و خیلی زود رشته کلام را به دلیل حواس پرتی از دست می‌دهند.
چرا مردم از اینکه ADHD واقعی است تعجب می‌کنند؟
هرکسی با بی‌توجهی گاه‌به‌گاه، عدم تمرکز، واکنش بیش‌ازحد و عدم خود کنترلی و… مواجه می‌شود. این واقعیت موجب می‌شود بسیاری فکر کنند تشخیص ADHD فقط بهانه‌ای برای توجیه رفتار بد می‌باشد و یک ناتوانی واقعی نیست بعضی می‌گویند، «اگر من می‌توانم خودم را کنترل کنم، پس تو هم می‌توانی.»
ADHD چیزی بیشتر از کنترل ضعیف بر خویشتن باشد؟
در واقع، اگرچه ADHD چیزی بیشتر از دشواری در کنترل خویشتن است. برای کسانی که ADHD دارند، علایم و نشانه‌ها ماندگار و مزمن هستند و عملکرد روزانه‌ی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهند. همچنین مدیریت کردن علائم بسیار دشوار است.
اعمال قدرت و عزم راسخ برای پیروزی بر چالش‌هایی که تفاوت‌های نورولوژیکی فرد ایجاد می‌کند، کافی نیست. در بعضی مواقع انجام یک تست ساده برای اینکه ببینیم آیا فرد مبتلا به ADHD است یا نه کار را بسیار آسان‌تر خواهد کرد. شاید در آینده این کار ممکن باشد. ولی در زمان حاضر تنها تحصیلات و آگاهی کمک کننده خواهد بود.
افراد مبتلا به ADHD، با مشکل کمبود توجه، یا واکنش احساسی و بیش از نسبت به وقایع مواجه هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که این کمبود‌ها میتواند منجر به ناتوانی در کارکرد‌های مهم زندگی مانند مدرسه، کار، روابط و … شود. همچنین یافته‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این علائم در مقایسه با افرادی که به ADHD مبتلا نیستند، میتواند منجر به آسیب‌های مکرر و شدید جسمی، حوادث دوچرخه سواری، تصادف اتومبیل و … شود.
عصب‌شناسی ADHD
مطالعات عصب‌شناسی روشن می‌کند که در افراد مبتلا به ADHD، کاهش فعالیت مغزی و همچنین پاسخ به تحریکات در بعضی از بخش‌های بخصوص مغز را نشان می‌دهد. همچنین دانشمندان در حال تحقیق بر روی این موضوع هستند که چه ژن یا ژن‌هایی با ADHD مرتبط است، که توسط سازمان بین‌الملی سلامت، ارزیابی پزشکی ایالات متحده، مراکز کنترل بیماری، سازمان بهداشت جهانی، مرکز ارزیابی سلامت روانی ایالات متحده، آکادمی متخصصان اطفال ایالات متحده و بسیاری از سازمان‌های بزرگ متخصص در زمینه‌ی پزشکی و روانی تایید شده است.
چرا برچسب‌گذاری ADHD مفید است؟
بسیاری از مردم از اینکه خودشان یا فرزندشان مبتلا به ADHD برچسب زده شوند، ناراحت می‌شوند. اینکه برچسب زدن میتواند آسیب زننده باشد، کاملا صحیح است و هیچکس نباید با برچسبی که به او زده می‌شود توصیف شود. اگرچه فهم ADHD اولین گام برای پیدا کردن درمان مناسب و استراتژی‌های کنار آمدن با نشانه‌ها و پیشامدهای آن است. بجای اینکه افراد مبتلا به ADHD را افرادی که به سختی می‌توان با آنها کنار آمد بدانیم، والدین، اعضای خانواده و معلمان فرد می‌توانند، در مورد پاسخ‌دهی مناسب به چالش‌ها و مشکلات واقعی آنها بیاموزند.
دیدگاه خود را بنویسید