توجه وسواسی به نوع پوشش گرفته تا نگرانی بابت تعداد لایک‌ها و کامنت‌های فیس‌بوک همه این‌ها نشان‌دهنده میزان توجه ما به نظر دیگران و به قولی حرف مردم است.
چه اشکالی دارد تأیید دیگران را دوست داشته باشید؟ اینکه سعی کنید در نظر دیگران ارزشمند باشید تصور ناقصی از واقعیت به شما می‌دهد. قبل از اینکه این مشکل را حل کنیم باید دنبال ریشه این تمایل بگردیم. درواقع بخش عظیمی از این موضوع ذاتی است و همه ما با این مشخصه قدم به دنیا می‌گذاریم. بارها و بارها اثبات شده است که احساسات نوزاد تحت تأثیر رفتار افراد اطرافش است. بزرگ‌تر که می‌شویم سعی می‌کنیم احساسات و افکارمان را از دیگران جدا کنیم اما در این بین هستند کسانی که ملتمسانه چشم به راه تأیید و تشویق دیگران هستند و این موضوع تأثیر عمیقی بر عزت نفس و شادی افراد می‌گذارد.
بسیاری بر این باورند که ارزش آن‌ها رابطه تنگاتنگی با نوع نگاه و حرف مردم دارد. اغلب واکنش‌های افراد نسبت به شرایط و اتفاقات نشأت گرفته از عقاید و اعتقادات عمیقی است که در مورد چگونگی بودن و ادامه زندگی در آن‌ها نهادینه شده است. و یکی از این عقاید اهمیت داشتن حرف مردم است.
روانشناس اجتماعی چارلز کلی پدیده “خود آیینه‌ای” را به این صورت تعریف می‌کند: «وقتی من به نگاه خودم نسبت به خود اعتماد ندارم، و به نگاه شما نسبت به خودم معتقد نیستم، پس من برداشت شخصی خودم از نوع نگاه شما به خودم هستم.» این هویت بسیار نامطمئن است و تکیه بر آن حتی برای مدت کوتاهی می‌تواند عزت نفس و اعتماد به نفس فرد را نابود کند.
مشکل اصلی اینجاست که ما فراموش می‌کنیم قضاوت افراد نسبت به ما تحت تأثیر مسائل شخصی فرد است و مطمئناً هیچ ربطی به ما ندارد. برداشت شخص از شما ممکن است تحت تأثیر تجربه تلخ قبلی او باشد یا حتی ساده‌تر از این چون اسم شما شبیه کسی است که از قبل می‌شناسد شما را هم همان شخص می‌پندارد.
پس اگر ارزش خودتان را به نگاه دیگران گره بزنید خودتان را برای همیشه آسیب‌‌پذیر نشان داده‌اید. ساده بگویم ارزش شما مساوی است به قضاوت یک‌طرفه و غیرواقعی آن‌ها. اگر حالشان خوب باشد و از شما خوششان بیاید و تاییدتان کنند شما هم خوشحال و خرسند و اگر برعکس احساس گناه دست ازسرتان برنمی‌دارد.
اگر برای به دست آوردن تأیید دیگران هر کاری می‌کنید و ارزش و شادی شما به اشاره آن‌ها بسته است باید بگویم که مرکز اخلاقی خود را فلج کرده‌اید! همه ما این قابلیت را داریم که تفکرات و تمایلات متناسب را شناسایی و نامتناسب‌ها را حذف کنیم یا تغییر دهیم. پس بجای بها دادن به نگاه و حرف مردم وقت آن رسیده که تکان اساسی به دستگاه ارزشی‌تان بدهید و نگاه دیگران را از آن حذف کنید.
در ادامه ۵ روش مؤثر برای بی‌خیال شدن نسبت به حرف مردم را باهم بررسی می‌کنیم:
۱. یادتان باشد که خیلی از افراد اصلاً حواسشان به شما نیست. «خیلی از ما آنقدر نگران نوع نگاه دیگران هستیم که یادمان رفته آن‌ها اصلاً وقت این کار را ندارند!» از همین لحظه این نگرانی را کنار بگذارید و به خودتان بقبولانید که آن‌ها اصلاً به شما فکر نمی‌کنند و هر بار که این حس سراغتان آمد بدانید که ترس‌ها و ناامنی‌هاست که به این تصورات تبدیل شده است. این شما هستید که خودتان را قضاوت می‌کنید. مشکل اینجاست!
۲. تأیید دیگران فقط یک اتفاق است. وقت بگذارید و ببینید تأیید دیگران چه نقشی در زندگیتان دارد؟ چه مزایا و معایبی به همراه دارد؟ و سپس به دنبال یک جایگزین مناسب و سودمندتر بگردید. به خودتان بگوید دیگر نگرانی برای حرف مردم کافی است. زمان آن رسیده که به افکار خودم میدان بدهم. هر بار که جلوی روش قدیمی می‌ایستید و به روش خودتان عمل می‌کنید در واقع به ذهنتان فرصت بازسازی می‌دهید. هیچ‌وقت اجازه ندهید حرف مردم و نظر دیگران در مورد شما به واقعیتتان تبدیل شود. خودتان را به خاطر خوش‌آیند دیگران تغییر ندهید. با تمام وجود آنچه که هستید را دوست بدارید و بدانید که هیچ‌کس نمی‌تواند شما را خرد کند مگر خودتان اجازه بدهید.
۳. دنبال این نباشید بدانید فلانی چه نظری راجع به شما دارد. قبلاً هم گفتم که تصور مردم از شما بیشتر از اینکه به شما مربوط باشد به خودشان مربوط است و تمرین بعدی که روزی چند بار باید با خودتان تکرار کنید این است: «این زندگی، انتخاب، اشتباه و درس من است و تا زمانی که به کسی آسیب نرساندم لازم نیست نگران قضاوت آن‌ها باشم»۴. روی چیزهای مهم تمرکز کنید. از قدیم گفته‌اند در دروازه رو میشه بست ولی دهان مردم را نه. هرچقدر هم محتاطانه عمل کنید و مراقب رفتار و حرف‌هایتان باشید آن‌ها راهی برای آزارهایشان می‌یابند. به نظرتان دیگر جایی برای نگرانی در مورد حرف مردم می‌ماند؟ مسلماً خیر. تنها چیزی که مهم است نگاه شما به خودتان است. پس زمان تصمیم‌گیری به عقاید و ارزش‌هایتان وفادار بمانید و از انجام آنچه که فکر می‌کنید درست است خجالت نکشید.
۵.نگران ترس‌هایتان نباشید. احساسات ما را متقاعد می‌کنند که هر نتیجه ناخواسته‌ای مساوی با نابودی است.
اگر از من خوشش نیاید چه؟ اگر من را نپذیرند چه؟ اگر در مهمانی تنها بمانم چه؟
با هیچ‌کدام از اتفاقات بالا دنیا به آخر نمی‌رسد. اما اگر به این احساسات تن دهیم در حقیقت به ترس‌هایمان اجازه دادیم که بر ما غالب شوند. واقعیت این است که ما انسان‌ها در پیش‌بینی اینکه اتفاقات بد چه تأثیری بر احساسات ما می‌گذارند آن‌قدرها موفق نیستیم. درواقع در اغلب موارد ما همه جوانب را در نظر نمی‌گیریم و این به ترس‌های ناخودآگاه ما مجال رشد می‌دهد. پس از خودتان بپرسید: اگر تمام اتفاقات بد که انتظار داشتم بیافتد و من طرد شوم، راه درست مقابله با این مسائل و ادامه زندگی چیست؟
سعی کنید برخورد دیگران را پیش‌بینی کنید. به این فکر کنید که عواقب طرد شدن از طرف آن‌ها چیست و همه این‌ها را بنویسید و به این فکر کنید که بعد از طرد شدن برای ادامه زندگی چه خواهید کرد؟ انجام همین تمرین ساده به شما کمک می‌کند تا از پس نوع نگاه دیگران برآیید و کم‌کم متوجه شوید که واقعاً مهم نیست دیگران چی فکر می‌کنند.
صداقت/ قابل‌اعتماد بودن/ احترام به خویشتن/ تأدیب نفس/ دلسوزی و مهربانی/ پیشرفت/ مثبت بودن و …
تهیه لیستی این چنینی به شما کمک می‌کند به‌جای انجام رفتارهای بی سروته و فقط برای کسب تأیید دیگران، رفتارهایی گزینشی و درست داشته باشید. شاید به نظر کار ساده‌ای برسد اما بیشتر مردم برای تعیین اولویت‌هایشان وقت نمی‌گذارند و وقتی نوبت به تصمیم‌گیری می‌رسد دیگران به‌جای آن‌ها نظر می‌دهند.
