زمانی که فردی با خودش با صدای بلند حرف می‌زند، اطرافیان با تاسف درباره سلامت روان وی قضاوت می‌کنند، اما این کار نشان دهنده جنبه‌های منحصربفرد و هیجان‌انگیز فردی است. کارشناسان در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند صحبت کردن با خود نشان‌دهنده وجود اختلالات روانی نیست و برعکس نشان‌دهنده سلامت فرد است.
افرادی که با خود با صدای بلند صحبت می‌کنند بهتر از دیگران می‌توانند احساسات خود را کنترل کنند، سازماندهی افکار مثبت و منفی دراین افراد به خوبی انجام می‌شود، همچنین آنها قابلیت برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای کارهای خود دارند.
حافظه این افراد قوی است و در روابط اجتماعی و معاشرت‌ها موفق‌تر از سایرین ظاهر می‌شوند.
براساس تحقیقات هر فردی درطول ۲۴ ساعت حداقل به مدت سه دقیقه با خود حرف می‌زند که بیشتر این حرف‌ها حول محور دل‌جویی، دادن آرامش، سرزنش کردن، یادآوری کارها، حفظ کردن اطلاعات، تمرین گفتگوی خیالی با اشخاص دیگر و مواردی است که فرد نیاز دارد احساسات خود را کنترل کند و فردی دردسترس نیست تا از او نظرخواهی کند. در زمانی که فرد احساس تنهایی می‌کند و به شدت درگیر احساسات است، به طور ناخودآگاه برای کنترل احساسات با خود صحبت می‌کند و در اکثر زمان‌ها این کار باعث آرامش، تصمیم گیری‌های صحیح و بهبود وضعیت روحی می‌شود.
در گذشته این کارنوعی اختلال ذهنی محسوب می‌شد، اما اکنون همگام با پیشرفت‌های پزشکی این کار به عنوان یک روش درمانی طبیعی برای اعتدال بخشی به ذهن و تثبیت وضعیت روحی نامیده می‌شود.
این یافته‌ها حاصل پژوهش دانشمندان علوم روانشناسی دانشگاه Bangor University است.
کارشناسان اعتقاد دارند انسان به دلیل ماهیت اجتماعی خود نیاز به صحبت با دیگران دارد و زمانی که فرد تنها باشد به‌طور ناخودآگاه شروع به صحبت با خود می‌کند تا این خلاء تنهایی را پر کند. کارشناسان بر همین اساس توضیح می‌دهند که چرا در بیشتر مسابقات ورزشی مانند تنیس ورزشکار باخود صحبت می‌کند. ورزشکار از این شیوه برای افزایش روحیه، آرام‌سازی ذهن، تقویت قوای جسمی و یادآوری تاکتیک‌های مسابقه استفاده می‌کند.
البته در کنار مفید بودن این شیوه برای آرام‌سازی ذهن، کنترل آن باید در دست فرد باشد و تنها برای زمان‌هایی خاص از این شیوه استفاده کند. حرف زدن بیش‌ازحد باخود با صدای بلند، عصبانی شدن، خندیدن و گریه کردن و به طور کلی عدم‌توانایی احساسات می‌تواند در افراد نشان‌دهنده ابتلا به اختلالات روانی باشد و فرد برای مشاوره باید به متخصص مراجعه کند.
